We slingerden een klein stukje door het dorp, maar al snel liepen we in de landerijen. Op een T-splitsing werden we rechtdoor gestuurd, maar na een klein stukje kwam ons een grote groep wandelaars tegemoet. Zij waren al eerder gestart en kwamen nu terug, omdat ze al heel lang geen pijl meer hadden gezien. De organisatie werd gebeld en volgens hen hadden we op de T-splitsing linksaf gemoeten. De hele meute sloeg dus linksaf, nadat de pijl goed was gezet, maar na een klein stukje stonden we weer stil, op deze kruising was helemaal geen pijl. Gelukkig was de organisatie al onderweg en zij wezen ons de juiste weg. Er was een pijl verdwenen en dat probleem werd gelijk opgelost. De meute kon weer verder.
We slingerden door het bos, waar het af en toe modderig was. Toen we de modder langzaam zat werden, mochten we verder op een fietspad. Dat was een aangename afwisseling. Aan het einde van het fietspad bereikten we Exloo weer, maar er was daar helaas geen groene pijl te vinden. Wel een witte en een blauwe van de andere afstanden, maar een groene ontbrak. Ook nu bood de organisatie uitkomst, want we zagen de auto net weer aankomen. Ook nu bleek er geknoeid te zijn met de pijlen. Waar we rechtsaf het fietspad op waren gegaan, hadden we links gemoeten. Jammer genoeg ging het nu niet om een klein stukje omlopen, maar om bijna 5 km. We werden weer de goede kant opgestuurd en na een aantal kilometers konden we de route in Odoorn weer oppakken.
Na een klein stukje Odoorn mochten we weer verder door het bos. Hier was ook een MTB-toer, dus het was een drukte van belang met fietsers en wandelaars. Iedereen hield rekening met elkaar, zodat er geen ongelukken gebeurden. De ondergrond maakte het wandelen niet makkelijker, af en toe zakten we flink weg in de modder en we waren dan ook blij toen we bij Poolshoogte kwamen. We hadden er zo'n 15 km op zitten, tijd voor een bakkie en een tosti.
Deze keer lieten we de uitkijktoren bij poolshoogte voor wat hij was. We wilden toch een beetje op tijd binnen zijn, na de omgelopen kilometers. Al snel waren we bij de rust van de organisatie, waar we natuurlijk wel de tijd namen om een broodje bakken en op te eten. Met een beker warme chocolademelk was het een heerlijke traktatie.
Vanaf hier was het nog 10 km. En die 10 km gingen door bos, bos en bos. En met nog 4 km te gaan, waren Mams en ik het eigenlijk wel zat. We hadden ons ingesteld op 25 km wandelen en het werden er nu bijna 30, dat valt op de een of andere manier altijd tegen. Even liepen we te sippen, maar dat hielden we niet zo lang vol. Wel waren we blij toen we de bebouwde kom van Exloo weer bereikten. En bij het zien van de schaapjes op de kruising, wisten we dat het eind echt in zicht was.
Vanaf dit punt was het nog een klein stukje. En daar wachtte de beloning. Een kop heerlijke snert, die met glans de snertproef doorstond.
Eenmaal thuis wachtte mij een tweede beloning. Na het douchen lekker onder een deken op de bank, waar ik gezelschap kreeg van het poezenbeest. Genieten!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten