De wekker loopt af op dezelfde tijd als gisteren, maar nu zijn we minder geradbraakt dan gisteren. In de kroeg onder ons was het wel gezellig, maar de muziek stond niet zo onnozel hard als de avond ervoor. En dat geroezemoes onder ons werkte wel slaapverwekkend. Ach en 40 km wandelen werkt ook wel om in slaap te vallen.
Deze morgen was de start op de Vismarkt en dat was een krappe 5 minuten lopen. Wandelmaat L, die bij deze jubileumeditie van de TodN de Kennedymars had gelopen, verbleef in hetzelfde pension en we troffen haar in het trappenhuis. We konden onze bagage achterlaten bij de receptie, maar op dit vroege tijdstip was die nog gesloten, dus met een keurig briefje lieten we deze achter in de gang. Op naar de Vismarkt.
We troffen nog meer bekenden en langzaam maar zeker konden we allemaal mee met de bus, op weg naar de startlocatie in Norg. Het duurde even voor alle schaapjes geteld waren, maar uiteindelijk vertrokken we met een groepje voor de 40 km van vandaag.
Ook vandaag konden we genieten van een prachtige zonsopgang en een langzaamaan wakker wordende wereld. En dan denk ik, dat moet ik vaker doen, genieten van een wakker wordende wereld, alleen is mijn bed op die momenten vaak toch aantrekkelijker..... Het tempo zat er goed in en na een kilometer of 8 was het in Lieveren tijd voor een bakkie voor allen en een sanitaire stop voor mij.
Dit is genieten!
Wandelaars in de mist.
Fotografen in het wild.
Na Lieveren kwamen we de Drentsche bossen terecht. Hier werd de jacht op de paddenstoel geopend, genoten we van al het moois wat Drenthe te bieden heeft, werd er in verschillende samenstellingen bijgekletst en werden er sanitaire stops gehouden op groene toiletten en op voetbaltoiletten. En na 2 uur wandelen kwamen we aan Roden. Hier werden we door het
Scheepstra Kabinet gestuurd. En ook hier weer een prachtig leesplankje. Die ik ook deze keer keurig liet hangen......
Na het Scheepstra Kabinet maakten we nog een kleine slinger door Roden om tenslotte terecht te komen bij de stempelpost en tevens startlocatie van de 25 km. (Overigens was de 25 km vandaag 27,5 km.) Hier vonden we een prachtige tafel voor ons allen, waar we helaas niet mochten blijven zitten. Maar gelukkig vonden we een ander plekje waar ons 9-koppige gezelschap een plekje vond. Dat gezelschap werd uitgebreid tot 10-koppig en na een bakkie, met koek van A, vervolgden we onze route.
Wandelmaatje L had een uitnodiging gekregen om in Roderwolde een kop soep te komen eten bij bekenden van haar. Ze mocht ook wel wat gezelschap meenemen, maar om nu met een 10-koppig gezelschap zomaar binnen te vallen ging haar iets te ver. Daar waagde ze dus een telefoontje aan. En gelukkig waren we met de hele meute van harte welkom. We hadden dus iets om naar uit te kijken.
Maar voor het zover was hadden we nog een aantal bijzondere ontmoetingen. Eerst kwamen we Elvis tegen en daarna kwamen we in aanraking met de politie. Zij hielden een drankcontrole. En natuurlijk was ik aan de beurt. Ik moest blazen. het ging hier om straattheater en gelukkig mocht ik door. Hoewel men twijfelde over mijn drankgebruik. Toen ik beloofde dat ik de dag zou afsluiten met een welverdiende borrel, maar dat ik het tot die tijd zou houden bij water, gaven ze mij het voordeel van de twijfel. Wel moest mijn escorte in de gaten houden dat ik mij aan die afspraak zou houden. Gelukkig beloofde zij dat, zodat ik verder kon. PFFFFFF.
En in Roderwolde werden we ontvangen als zeer gewenste gasten. Eerst kregen we koffie of thee met iets lekkers. Gezien de interprovinciale betrekkingen konden we kiezen uit Grunniger Kauk, Fryske Sukerbolle en Drensche Krentenwegge. De munt voor de thee was ook nog eens net geplukt uit eigen tuin. En na deze verwennerij volgde ook nog eens een heerlijke kom romige tomatensoep. Daarnaast konden we gebruik maken van een schoon en fris toilet. Het was heerlijk zitten en genieten en deze (lange) pauze waren wij de laatste wandelaars op het parcours. Niet dat dat ons ook maar iets deerde, we hadden nog steeds ruim de tijd om voor 6 uur binnen te zijn.
En dus namen we de tijd om de Jacobuskerk in Roderwolde te bezoeken voor we de pas er weer in zetten. We slingerden door de Onlanden en kwamen terecht in Peize. Hier kregen we een stempel op de startlocatie van de 15 km (vandaag 17,5 km), waar een paar wandelaars uit ons gezelschap nog even de voetjes rust gunden. Anderen liepen juist door, omdat stoppen en starten meer moeite zou kosten dan doorlopen. In Peize doorkruisten we de kerk, waar we door de woestijn trokken om een Oase te bereiken.
Na het bezoek aan de kerk slingeren we, ineens weer met het complete 10-koppige gezelschap, door Peize. Na Peize volgt een stukje bos, voor we weer in de Onlanden belanden. We strijken neer bij een ijsboerderij, waar we ons het ijs goed laten smaken. Na de ijsboerderij komen we in Eelde-Paterswolde.
Via een eindeloos (maar prachtig) graspad vervolgen we onze weg. Er is nog even tijd voor een sanitaire stop bij een café, waar B afscheid moet nemen van zijn bidon, die bij het opstaan uit zijn tas in het water valt. We zwaaien de bidon uit en vervolgen onze weg, die ons nog steeds over het graspad leidt. De vermoeidheid begint bij iedereen toe te slaan, we willen naar het eindpunt. En dan zit er maar één ding op, de ene voet voor de andere blijven zetten. En dan komen we bij het plaatsnaambord Groningen. Vanaf hier is het volgens de route nog 4,8 km. Nog een krap uur wandelen voor de boeg.
In het Hampshire hotel strijkt een deel van het gezelschap nog even neer op de banken, maar Wandelmams, C en ik lopen door. We willen naar de finish. En daar komen we. Moe, maar trots. In de tent op de Vismarkt worden we opgewacht door 25 km wandelaars en met een bord stamppot schuiven we bij hen aan. De overige wandelaars uit ons gezelschap druppelen binnen. We ontvangen iedereen met gejuich en de ultra-lopers L, C en A (120 km in één weekend) krijgen een extra applaus. We zitten nog even na en na een uitgebreid afscheid, gaan Wandelmams, L en ik, via het pension, richting station. Op naar huis.
Ik heb genoten van dit wandelevenement. Toch heb ik het idee dat ik veel gemist heb. Als achterhoedelopers op de 40 km waren we vaak net te laat voor de activiteiten. Er werd vaak al opgeruimd als wij langskwamen. Misschien volgend jaar starten op de 25 km, dan is er meer tijd om onderweg stil te staan.
Maar dit alles neemt niet weg dat de organisatie een fantastisch evenement heeft neergezet. Bedankt!!!
