Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 29 september 2013

52.65 Tussendoortje....

Hoewel ik druk bezig ben met het afwerken van de droomdekens stond er nog iets anders op het programma. We gingen op kraamvisite bij het jongste familielid. En aangezien de papa van dit ventje vrachtwagenchauffeur is, was het niet zo moeilijk om een geschikt shirtje te maken voor dit mannetje... Sterker nog, ik maakte er twee. Eén voor snel en één voor wat later.



En dat is gelukt. De ouders waren erg blij met de shirtjes!!!

zondag 22 september 2013

52.64 Nog even doorzetten.....

Nu de landelijke droomdekendag weer snel naderbij komt, zijn Dochterlief en ik druk bezig om onze dekens af te maken. We willen ze namelijk graag inleveren tijdens deze dag, zodat er weer twee kinderen extra blij gemaakt kunnen worden.

Ik had mijn top af en moet er dus nog een quilt van maken. In de kast vond ik twee stukken donkerblauwe fleece, die wel lang genoeg maar niet breed genoeg waren, dus heb ik ze aan elkaar gezet.


Omdat fleece al vrij warm is, heb ik besloten om er geen tussenvulling tussen te doen, omdat ik bang ben dat de deken anders te warm wordt. Daarna de top gestreken, keurig op de fleece gelegd en doorgeregen. En nu ben ik dus zo ver dat ik kan gaan beginnen met doorstikken.



Het ging allemaal wat minder snel, omdat Dochterlief af en toe om hulp vroeg. Eigenlijk heeft ze geen zin meer om deze top af te maken, ze wil verder met een andere quilt. Maar dat mag pas als ze deze top af heeft. En dus zocht ze af en toe een excuus om niet te verder te gaan. Maar ze zette door en maakte de top af. En die showde ze uiteindelijk vol opluchting. Aan mij nu de taak om ook deze nog door te quilten.




vrijdag 20 september 2013

Slissende slangen........

Vandaag was de grote dag. Dochterlief kreeg haar beugel, een zogenaamde aktivator. De verwachting is dat ze hier ongeveer een jaar mee rond moet lopen, om daarna over te stappen op een blokjesbeugel.

Het praten valt nog niet mee, ze slist nogal, maar volgens de orthodontist is dat met een paar dagen een stuk beter. Maar ze is nu wel voorzien van flinke portie bling, bling.





zaterdag 14 september 2013

Een ouderwetse zaterdag...

Nu het dagelijkse leven weer begonnen is, met werk, school, muziek en sport, beleefden we vandaag weer een ouderwetse zaterdag. Dus zo een die in het teken stond van sport. Helemaal ouderwets was het trouwens niet, want de wekker stond op 9 uur en dat was voorgaande seizoenen het tijdstip waarop de voetbalwedstrijd van de Wandelkerel begon. Dus de dag begon relaxt. Zo relaxt dat Dochterlief en ik twee taarten hebben gemaakt voor we naar het voetbalveld vertrokken.

En daar waren we zelfs ruim op tijd aanwezig, zodat we ook nog even hebben kunnen kijken naar de prestaties van de E1, die een heuse streekderby speelden. Toen wij de oversteek maakten naar het andere veld, waar de Wandelkerel moest spelen, stonden deze met 1-0 voor. Een goed begin dus voor deze mannen.

De Wandelkerel is van de D1 rechtstreeks naar de C1 gegaan en daar moet hij zijn plekje nog even zoeken. Daarnaast is hij bij de start van het seizoen geblesseerd geraakt, dus dot was zijn eerste wedstrijd. Hij begon dus ook wat onzeker aan de wedstrijd, liet af en toe de kaas van zijn brood eten en was toch een beetje onder de indruk van het fysieke spel van de tegenstander. Toch kwamen onze mannen met 1-0 voor. En uiteindelijk bleek het spel van de tegenstander zo fysiek dat de Wandelkerel een strafschop mee kreeg. Een medespeler nam de strafschop en zo werd het 2-0. Vlak daarna werd hij gewisseld, gebrek aan conditie en zelfvertrouwen, en de rust werd bereikt met een 3-0 voorsprong.

De tweede helft begon de Kerel weer op de bank, maar toen hij er weer in kwam, was hij los. Hij voetbalde GOED. Hij gaf een assist, waardoor het 4-0 werd en toen waren onze mannen los. In korte tijd liep het op naar 8-0. Toen werd het even spannend, want als het zo makkelijk gaat wil iedereen aanvallen en vergeten ze te verdedigen, maar dat duurde maar 5 minuten.

Uiteindelijk had de Wandelkerel zoveel vertrouwen, dat hij een paar man uitspeelde en alleen op de keeper aankwam. En toen bleek maar weer eens dat het een echt teamspeler is, want ondanks zijn goede uitgangspositie speelde hij de bal af aan een medespeler die er nog beter voor stond. en zo wonnen de mannen met 9-0.



Nadat de wedstrijd van de Wandelkerel was afgelopen, verlieten we met gezwinde spoed het voetbalveld. Manlief werd de auto uit gezet voor het huis en Dochterlief en ik vertrokken naar het hockeyveld. Ook voor Dochterlief stond de eerste competitiewedstrijd op het programma. En dit seizoen start ze in een compleet nieuwe team, dat vandaag voor het eerst op groot veld zou spelen. Even wennen dus.

Dochterlief is overgestapt naar het keepen. (Op voorwaarde dat ze af en toe een wedstrijd in het veld mag spelen!!!) En zo verdween ze onder een laag beschermende kleding. De meiden steden en vochten en ze kwamen met 1-0 voor. Jammer genoeg werd het net voor rust 1-1. Het was een echt gelijkspel-wedstrijd, maar helaas wist de tegenstander te scoren vanuit een strafcorner. En dan speelt het thuisvoordeel toch een rol. Ondanks alle inzet en vechtlust lukte het niet om te scoren. En zo werd de eerste wedstrijd verloren. Maar alle meegereisde ouders waren het er over eens dat dit team kan uitgroeien tot een gezellig, leuk en goed spelend team.




Eenmaal thuis wisselden we de wetenswaardigheden uit, namen we een drankje en een hapje, werd het tijd voor een maaltijd, keken we een deel van The Voice.. en het JSF en toen was het donker. En dus sloten we de gordijnen en gingen er kaarsjes aan. En hoewel het van mij nog niet zo vroeg donker hoeft te worden, ben ik stiekem toch wel gek op kaarsjes. En als we dan allemaal een plekje hebben gevonden en iets te drinken hebben, is het tijd voor "Ik hou van Holland". En zo hadden we een echte ouderwetse zaterdag.





Ik hoop dat er nog een heleboel volgen!!!!!!!

donderdag 12 september 2013

52.63 Zoveel te doen......

Ooit zong de band Toontje Lager het volgende:

M'n boodschappen nog doen
En straks de vuile was
M'n haar dat wil ik groen
Maar dat kan morgen pas
De huur nog overmaken
En de tandarts zometeen
Naar Valkenburg of Aken
Waar moet ik dit jaar nou weer heen
008 Bellen
Had ik dat boek nou uit of niet
Girokaarten bijbestellen
Vergeet de vuilniszakken niet
Die afspraak was veranderd
En, oh, verrek, dat feest
Naar de nieuwe van Fellini
Ben ik gelukkig al geweest
Ik ben geweest

Zoveel te doen

Ik heb nog zoveel te doen
Ik moet de zon in Japan onder zien gaan
Zoveel te doen
Ik heb nog zoveel te doen
Ik moet het oerwoud eens in bloei zien staan


En zo gaat het nog even verder. En in de vakantie kwam ik tot de volgende conclusie: Ruimte in je huis, is ruimte in je hoofd, is ruimte voor nieuwe ideeën. En zo begon ik met het opruimen van wat wij noemen "de hobbykamer". Die hobbykamer werd in eerste instantie ingericht voor mij. Hier werden werktafels neergezet, waar de naaimachine en later de locker een vaste plaats kregen. Daarnaast was er ruimte voor teken-, ontwerp- en scrapruimte. Maar die kamer is zo groot dat er ook wel een bank in kon staan met een tweede tv en er was ruimte voor een dartbord met bijbehorende loopruimte. En na verloop van tijd kwam er een tweede DVD-speler te staan en werd er een spelcomputer aangesloten op die tv. en toen dochterlief een eigen naaimachine kreeg, werd de tekenplek vrijgemaakt, zodat ook haar naaimachine een vaste plaats kreeg. En zo werd die grote kamer, die in eerste instantie was gereserveerd voor MIJN hobby's langzaam maar zeker ingenomen door mijn huisgenoten/gezin.


En zo verdwenen vele dingetjes en dangetjes, restjes van het één en het ander, vage schetsen en goede ideeën ergens op een hoop. En bij het leegruimen van mijn hoofd de hobbykamer, kwam ik al die dingetjes, restjes, ideeën en andere dingen weer tegen. En soms was ik zelf verbaasd over datgene dat ik ooit heb bedacht. Jeetje, dat ik DAT kan verzinnen.....

En dus deze keer geen concreet project, maar zomaar wat ideetjes, schetsen en lapjes die kunnen leiden naar prachtige projecten.....










Dus, zoveel te doen........ En zo weinig tijd!!!!!!! 

En voor de volledige songtekst klik hier!!!!

zaterdag 7 september 2013

Milleniumtocht IJlst

Voor het eerst sinds de 4Daagse gingen Wandelmams en ik weer eens aan de wandel. En zo ging op deze zaterdagmorgen de wekker vroeg en vertrokken Wandelmams en ik mooi op tijd richting Friesland. Na een kleine omweg kwamen we uiteindelijk op het startterrein terecht. Daar was het nog rustig, maar het was de bedoeling dat het in de loop van de dag veel drukker zou worden, want 's middags was er een festival. Maar eerst aan de wandel.

De tocht bestond uit 3 lussen. De eerste lus heette Oosthem. We werden eerst door IJlst gestuurd en daar kwamen langs grachten en overtuinen. Ook zagen we een enorme schoorsteen staan, maar de route stuurde ons een andere kant op, dus lieten we de toren nu links liggen.






Nadat we langs een aantal enorme huizen waren gelopen, verlieten we IJlst en kwamen tussen de weilanden terecht. In eerste instantie nog keurig over de weg, maar later, via een bruggetje, door de weilanden zelf. We moesten over een aantal hekken klimmen, waarbij met name het eerste hek wat moeite kostte vanwege de erg hoge opstap, maar met een beetje inspanning lukte het ons om deze hindernis te overwinnen. Na de laatste hindernis moesten we tussen de koeien door. In eerste instantie vonden de dames al die rare mensen maar niks, maar even later gingen ze gewoon verder met grazen en herkauwen en konden we rustig onze weg vervolgen. Na een laatste hindernis, onder het prikkeldraad door en over het hek daarachter heen, kwamen we weer op de openbare weg terecht. Door het dorpje Oosthem liepen we weer naar IJlst, om ons weer te melden op de startlocatie.








Na een korte pauze en een bakkie was het tijd voor ronde 2. Deze route heette Sneek en we werden dus ook richting Sneek gestuurd. Maar eerst liepen we weer door het mooie IJlst. Daarna ging de route weer door een stuk weiland en via een achteraf weggetje doorkruisten we een viaduct en een aquaduct. Er overheen, er onderdoor en weer er overheen.



Langs het water liepen we terug naar IJlst. In de verte zagen we twee molens en die kwamen steeds dichterbij. Langs het water bloeiden nog diverse bloemen en we vergaten bijna door te lopen, omdat we  zoveel foto's maakten. Maar ook nu wisten we IJlst weer te bereiken, om weer neer te strijken op het terras op het festivalterrein.










De laatste ronde bracht ons in de Ruterpolder. Dit is een bestaand pad door de landerijen. En nu liepen we wel langs de grote schoorsteen die we eerder al zagen staan. Deze schoorsteen bleek te zijn geweest van één van de vele schaatsfabrieken die IJlst vroeger rijk was. Net na de schoorsteen moesten we het water oversteken met behulp van pontje. Dit pontje werkte op pure spierkracht en dus moesten Wandelmams en ik aan het werk.








De route door de polder bleek niet geheel zonder gevaar, maar wel erg mooi. Net voor we IJlst weer inliepen begon het te regenen, maar gelukkig was dat van korte duur. In IJlst liepen we over de gracht, tussen de huizen en de overtuinen. Deze overtuinen zijn eigenlijk de voortuinen, alleen loopt er tussen de tuin en het huis nog een weg. We schoten nog een paar plaatjes en toen konden we ons afmelden. De eerste kilometers na de 4Daagse hebben we met plezier gelopen en we hebben genoten van de mooie tocht.












Voor we naar huis vertrokken hebben we nog een rondje over het festivalterrein gelopen. Er was meer dan genoeg te zien, maar de vele voorstellingen hebben we aan ons voorbij laten gaan, omdat we toch wel verlangden naar een douche en een bank.